kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wypełniony

Do powyższego wniosku odwołująca załączyła kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentacją potwierdzającą te okresy, w tym świadectwami pracy z dnia 20 lipca 1978 r., 5 października 1987 r., 31 grudnia 1991 r., 31 sierpnia 1992 r., 6 kwietnia 1993 r., 29 lipca 1994 r., oraz zaświadczeniem o Przykład wypełnienia druku: ZUS ERP-6 - Informacja o okresach składkowych i nieskładkowych. Przykład pochodzi z artykułu "Informacja o okresach składkowych i nieskładkowych załącznikiem do wniosku o rentę ". Źródło: Gazeta Podatkowa nr 71 (1425) z dn. 4.09.2017. Brak dostępu do opcji PREMIUM. Aby uzyskać dostęp: Poniżej przedstawiamy krok po kroku, jak sprawnie i bezproblemowo przejść przez formalności związane z ubieganiem się w ZUS o przyznanie świadczenia emerytalnego. Uzyskanie emerytury jest na ogół uzależnione od złożenia wniosku o to świadczenie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ZUS przyznaje z urzędu emeryturę osobie pobierającej Jeżeli wnioskujesz o rentę rodzinną, informacja o okresach składkowych i nieskładkowych osoby zmarłej, po której ma być przyznana renta rodzinna i która nie miała ustalonego prawa do świadczenia emerytalno-rentowego, ułatwi ZUS ustalenie, czy zmarłemu przysługiwałoby świadczenie, a jeśli tak, to jakiego rodzaju. Należy do niego dołączyć kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6). Ubezpieczeni, którzy mają ustalony kapitał początkowy i chcą emerytury nonton film blue valentine 2010 sub indo. Okresy składkowe są to okresy zatrudnienia, które uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury. Okresy składkowe jak i nieskładkowe należy odpowiednio udokumentować. Okresy zatrudnienia możesz udokumentować: zaświadczeniami od pracodawców, świadectwami pracy, legitymacją ubezpieczeniową z wpisami o zatrudnieniu. Jeśli nie masz takich dokumentów, możesz przedstawić: umowy o pracę, opinie o pracy, wpisy w „książeczkowym” dowodzie osobistym, legitymacje służbowe, legitymacje związków zawodowych, pisma, które kierował do Ciebie pracodawca (np. o powołaniu, mianowaniu, zmianie angażu, przyznaniu nagrody), zeznania świadków. Polecamy książkę: Nowe emerytury. Obowiązki pracodawcy po zmianach od 1 października 2017 r. Zaświadczenie o okresie zatrudnienia może wystawić: pracodawca, na podstawie Twoich akt osobowych, prawny następca pracodawcy, na podstawie Twoich akt osobowych (art. 231 Kodeksu pracy), jednostka, która przechowuje dokumenty ze zlikwidowanego zakładu pracy. Które okresy pracy możesz potwierdzić zeznaniami świadków Jeśli nie masz dokumentów o okresach zatrudnienia, a zakład pracy został zlikwidowany i nie ma Twoich akt osobowych, niektóre okresy zatrudnienia możesz udowodnić zeznaniami świadków (najlepiej byłych współpracowników). Dotyczy to okresów zatrudnienia: przed 15 listopada 1991 r., po 15 listopada 1991 r., jeśli dokumenty zostały zniszczone wskutek powodzi w 1997 r. i 2010 r., pracowników młodocianych zatrudnionych przed 1 stycznia 1975 r., gdy pracodawca nie ma dokumentacji z tego okresu i nie ma możliwości potwierdzenia, że z tymi pracownikami były zawierane umowy bądź gdy może potwierdzić zawieranie z nimi umów, ale nie może potwierdzić zatrudnienia konkretnego pracownika. Które okresy ubezpieczenia może potwierdzić ZUS ZUS może potwierdzić okresy ubezpieczenia przed 1999 r., jeśli były opłacone składki na ubezpieczenie społeczne. Dotyczy to: osób, które były zatrudnione w gospodarstwach domowych i przy obsłudze prywatnych domów mieszkalnych od 1 lipca 1970 r., pracowników nieuspołecznionych zakładów pracy, a od 1 stycznia 1990 r. pracowników zakładów pracy, które zatrudniały do 20 pracowników, osób, które prowadziły działalność na własny rachunek, i osób z nimi współpracujących, osób, które wykonywały wolny zawód, np.: rzemieślników i osób, które z nimi współpracowały – od 1 lipca 1965 r., taksówkarzy – od 1 lipca 1969 r., prowadzących działalność handlowo-usługową – od 25 sierpnia 1973 r., twórców i artystów – od 1 stycznia 1974 r., adwokatów, którzy wykonywali zawód indywidualnie (poza zespołem) – od stycznia 1983 r., duchownych – od 1 lipca 1989 r. Potwierdzimy okresy ubezpieczenia oraz podstawę wymiaru składek, jeśli w formularzu ZUS Rp-6 podasz: okres pracy, nazwę zakładu pracy lub nazwisko pracodawcy i adres byłego miejsca pracy oraz numer konta płatnika (NKP) – jeśli byłeś pracownikiem, okres, w którym była prowadzona działalność, i adres miejsca, w którym była prowadzona, numer NKP, adres ZUS, do którego były opłacane składki – jeśli prowadziłeś działalność, współpracowałeś przy jej prowadzeniu, byłeś twórcą, artystą lub wykonywałeś wolny zawód. Jeśli pracodawca zatrudniał do 20 pracowników, powinien potwierdzić okres (okresy), za które po 28 lutego 1995 r. wypłacał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz jego kwotę. Nie mamy tych informacji. Do wniosku o kapitał początkowy powinieneś dołączyć: poświadczoną przez pracodawcę lub naszego pracownika kserokopię książeczki wojskowej lub zaświadczenie z wojskowej komendy uzupełnień – jeśli pełniłeś zasadniczą służbę wojskową, świadectwo służby lub zaświadczenie odpowiednich organów, w których pełniłeś zawodowo służbę, zaświadczenie wystawione przez Instytut Pamięci Narodowej (IPN) – jeśli byłeś internowany na podstawie dekretu o stanie wojennym, zaświadczenie wystawione przez prezesa IPN lub prezesa sądu okręgowego – jeśli byłeś osadzony w więzieniu lub innym miejscu odosobnienia na terytorium RP po 31 grudnia 1956 r. za działalność polityczną, przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego dokumenty, które potwierdzają zatrudnienie za granicą – jeżeli uzyskałeś status repatrianta, decyzję szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych – jeżeli po 1956 r. pracowałeś na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, które w tym okresie były nielegalne. Jak udokumentować okresy nieskładkowe Niektóre okresy nieskładkowe – np. okresy pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego lub opiekuńczego, urlopu wychowawczego – potwierdza pracodawca (lub prawny następca) w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu albo w świadectwie pracy. Okres nauki w szkole wyższej możesz udowodnić: zaświadczeniem z uczelni o ukończeniu studiów, okresie ich trwania i programowym wymiarze lub dyplomem, jeśli wynika z niego okres trwania studiów i ich programowy wymiar. Jeżeli przed podjęciem zatrudnienia lub w okresie przerwy w zatrudnieniu wychowywałeś dziecko w wieku do lat 4, do wniosku o kapitał początkowy dołącz akt urodzenia dziecka oraz oświadczenie o sprawowaniu osobistej opieki nad dzieckiem. Jeżeli wychowywałeś dziecko, na które przysługiwał zasiłek pielęgnacyjny, dołącz dodatkowo zaświadczenie, które potwierdza prawo do tego zasiłku. Jeśli miałeś prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, do wniosku o ustalenie kapitału początkowego nie dołączaj dokumentów, które już złożyłeś przy ustalaniu renty. Okresy składkowe i nieskładkowe możemy uwzględnić także na podstawie orzeczenia sądu. Których okresów nie uwzględniamy przy ustalaniu kapitału początkowego Przy obliczaniu kapitału początkowego nie uwzględnimy okresów, w których: prowadziłeś gospodarstwo rolne lub pracowałeś w tym gospodarstwie (tzw. okresów uzupełniających), pełniłeś zawodowo służbę w: Policji (Milicji Obywatelskiej), Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Urzędzie Ochrony Państwa (w organach bezpieczeństwa publicznego), jeżeli: wstąpiłeś do służby przed 1999 r. i nadal w niej pozostajesz lub z tytułu służby masz ustalone prawo do emerytury na podstawie przepisów szczególnych o zaopatrzeniu emerytalnym. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Umowy zlecenia, umowy o dzieło i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2022 r. Renta chorobowa to potoczne określenie świadczenia ZUS, którego pełna nazwa to renta z tytułu niezdolności do pracy. Komu się należy? Renta chorobowa przyznawana jest osobom, które z racji złego stanu zdrowia nie są w stanie pracować. Kto jest osobą niezdolną do pracy i jakie warunki trzeba spełnić, by uzyskać rentę chorobową? Jaka jest wysokość świadczenia? Renta chorobowa należy się osobom, które, ze względu na zły stan zdrowia, nie mogą pracować. Spis treściRenta chorobowa: komu przysługuje?Renta chorobowa: warunki otrzymaniaRenta chorobowa: wniosekRenta chorobowa: ile wynosi? Renta chorobowa, czyli renta z tytułu niezdolności do pracy wypłacana jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Jednak nie każdy może z niej skorzystać. Warunkiem jej przyznania jest stwierdzenie całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, dlatego też jest to świadczenie wypłacane wyłącznie osobom, które utraciły możliwość jej wykonywania. Jednym z warunków otrzymania renty chorobowej jest posiadanie ubezpieczenia społecznego, innymi słowy – regularne odprowadzanie składek ZUS. Renta chorobowa: komu przysługuje? Przepisy dość precyzyjnie określają, kto może otrzymać rentę z tytułu niezdolności do pracy. W dużym uproszczeniu są to osoby, które nie są w stanie podjąć pracy zarobkowej ze względu na zły stan zdrowia. Utrata możliwości pracy może być całkowita bądź częściowa. O całkowitej niezdolności do pracy można mówić wówczas, kiedy chory nie może podjąć żadnej pracy i nie rokuje zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. O częściowej niezdolności do pracy mówimy zaś wtedy, jeśli osoba chora nie jest w stanie dłużej wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami. Warto wiedzieć, że niezdolność do pracy stwierdza specjalna, powołana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych komisja. Może ją orzec na okres nie dłuższy, niż pięć lat, chyba, ze wedle wiedzy medycznej nie ma szans na to, by przed upływem tego okresu chory odzyskał sprawność, a tym samym – zdolność do podjęcia pracy. Czytaj też: Karta Seniora: komu przysługuje i gdzie ją wyrobić? Badania profilaktyczne po 60. roku życia Jak zachować dobrą kondycję i sprawność fizyczną do późnej starości? Renta chorobowa: warunki otrzymania By uzyskać rentę z tytułu niezdolności do pracy, trzeba spełnić jednocześnie kilka warunków: być uznanym za osobę niezdolną do pracy oraz mieć określony staż ubezpieczenia społecznego, zarówno składkowy, jaki nieskładkowy. Przepisy również dość dokładnie to określają. Zgodnie z nimi, staż ubezpieczenia, zarówno składkowy, jak i nieskładkowy, musi wynosić odpowiednio: 1 rok – przy niezdolności do pracy przed ukończeniem 20 lat. 2 lata - przy niezdolności do pracy między 20. a 22. rokiem życia. 3 lata - przy niezdolności do pracy 22. a 25. rokiem życia. 4 lata - przy niezdolności do pracy między 25. a 30. rokiem życia. 5 lat – jeśli niezdolność do pracy wystąpiła po ukończeniu 30 lat. Tu dodatkowo wymagane jest, by okres ów przypadał na czas ostatnich dziesięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o rentę. Ta zasada nie obowiązuje jednak, jeśli osoba składająca wniosek jest całkowicie niezdolna do pracy i może udowodnić 25 lat składkowych (kobieta) lub 30 lat składkowych (mężczyzna). W wyjątkowych przypadkach rentę taką otrzymać mogą osoby, które nie mają wymaganego stażu ubezpieczenia – jest tak wówczas, jeśli podjęły pracę przed ukończeniem 18. roku życia lub w ciągu sześciu miesięcy od ukończenia szkoły bądź studiów i były ubezpieczone przez cały czas od momentu rozpoczęcia pracy do chwili wystąpienia niezdolności do pracy. Kto może stracić rentę chorobową? Warto wiedzieć, że prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy zostanie zawieszone wówczas, jeśli rencista osiąga w ciągu trzech miesięcy przychód wyższy, niż 130 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (od 1 marca 2019 roku to kwota 6322,90 zł brutto, ale sumy te zmieniają się co jakiś czas, dlatego warto sprawdzać je na stronie Głównego Urzędu Statystycznego). Jeśli zaś przychód przekroczy 70 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (od 1 marca kwota równa 70 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi 3404,70 zł), ale nie będzie wyższy, niż 130 proc. tej kwoty, świadczenie zostanie zmniejszone, a szczegółowych wyliczeń dokona urzędnik ZUS. Suma, o jaką maksymalnie może zostać zmniejszone świadczenie, to 599,04 zł dla renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz 449,31 zł dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (dane z marca 2019 r). Renty z tytułu niezdolności do pracy nie dostanie osoba, która ma ustalone prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub spełnia warunki do uzyskania emerytury powszechnej lub przysługującej osobom w wieku niższym, niż powszechny wiek emerytalny – np. nauczycielskiej lub górniczej. Renta chorobowa: wniosek Wniosek o rentę składa się osobiście w oddziale ZUS – wzór wniosku o rentę można znaleźć na stronie ZUS (druk ZUS Rp-1R) – wystarczy go pobrać, wydrukować, a następnie wypełnić. Należy dołączyć do niego kilka dokumentów: kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6) dokumenty, które poświadczają składkowe i nieskładkowe okresy ubezpieczenia – są to świadectwa pracy, legitymacje ubezpieczeniowe, zaświadczenia ze szkoły wyższej o toku studiów itp. wystawione przez pracodawcę zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia zaświadczenie o stanie zdrowia, które wystawił lekarz prowadzący (wystawione nie wcześniej, niż miesiąc przed datą złożenia wniosku o rentę chorobową) – druk ZUS N-9, dokumentację medyczną (np. wyniki badań, kartę leczenia szpitalnego itp.), która może być istotna przy podejmowaniu przez lekarza orzecznika ZUS decyzji o zdolności lub niezdolności do pracy, ankietę – tzw. wywiad zawodowy – wypełniony przez płatnika składek (pracodawcę) – druk ZUS N-10. Renta chorobowa: ile wynosi? Wysokość renty chorobowej zależy od tego, czy jest to renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, czy też renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy. ZUS wylicza wysokość renty chorobowej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w dość skomplikowany sposób, dodając do siebie: 24 proc. kwoty bazowej (którą jest 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia bez składek – jest ona ustalana co roku, a od 1 marca 2019 roku wynosi 4003,88 zł), po 1,3 proc. podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych (uwzględniając pełne miesiące) po 0,7 proc. podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych po 0,7 proc. podstawy wymiaru za każdy rok, którego brakuje do pełnych 25 lat ubezpieczenia liczonych od dnia, w którym złożony został wniosek, do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury (tzw. staż hipotetyczny). Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy jest niższa i wynosi 75 proc. renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jeśli osoba składająca wniosek jest również niezdolna do samodzielnej egzystencji (co jednak musi orzec lekarz ZUS), przysługuje jej dodatek pielęgnacyjny, którego wysokość wynosi obecnie 222,01 zł. Od 1 marca 2019 roku kwota najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy wynosi odpowiednio: - 1100 zł miesięcznie – renta dla osób całkowicie niezdolnych do pracy - 1320 zł miesięcznie – renta dla osób całkowicie niezdolnych do pracy na skutek wypadku lub choroby zawodowej - 825 zł miesięcznie – renta dla osób częściowo niezdolnych do pracy - 990 zł miesięcznie – renta dla osób częściowo niezdolnych do pracy na skutek wypadku lub choroby zawodowej.

kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych wypełniony